Boşanma Çocuk Psikolojisini Nasıl Etkiliye Bilir?

Evlilik ertelenmesi nedeniyle, bazı ebeveynler kendilerine “Çocuklar için birlikte mi kalmalıyız?” Gibi sorular soruyorlar. Diğer ebeveynler boşanmalarını buluyorlar ve tüm ebeveynlerin kendi akıllarında çok fazla endişesi olabilir yaşam durumlarının geleceğinden gözaltı düzenlemesinin belirsizliğine kadar çocukların boşanma ile nasıl başa çıkacakları konusunda endişelenebilirler.

Peki boşanmanın çocuklar üzerindeki psikolojik etkileri nelerdir? Araştırmacılar buna bağlı olduğunu söylüyor. Boşanma tüm çocuklar için stresli olsa da , bazı çocuklar diğerlerinden daha hızlı geri tepiyorlar.

Boşanma oranları geçtiğimiz birkaç on yıl boyunca tüm dünyaya tırmandı. Amerikan ve İngiliz çocuklarının yüzde 48’inin 16 yaşına kadar boşanmış bekar evlerde yaşadığı tahmin ediliyor.

Boşanma tüm aile için duygusal kargaşa yaratır, ancak çocuklar için durum oldukça korkutucu, kafa karıştırıcı ve sinir bozucu olabilir:

• Küçük çocuklar genellikle neden iki ev arasında gitmeleri gerektiğini anlamak için mücadele ederler. Ebeveynleri bir gün birbirlerini sevmeyi bırakabilirlerse, ebeveynlerinin onları sevmekten vazgeçmesi endişe duyabilir.
• İlkokul çocukları boşanmanın kusurlarından endişe edebilirler. Onlar yanlış davrandıklarından korkabilirler veya yanlış bir şey yaptığını düşünebilirler.
• Gençler boşanma ve yarattığı değişiklikler konusunda oldukça kızabilirler. Evliliğin sona ermesi için bir ebeveyni suçlayabilirler ya da ailede ayaklanma için bir ya da her iki ebeveyne tekrar gönderebilirler.

Boşanma genellikle çocukların bir ebeveyn ile günlük temaslarını kaybettikleri anlamına gelir – çoğu zaman babalar. Azaltılmış temas ebeveyn-çocuk bağını etkiler ve araştırmacılar birçok çocuğun boşandıktan sonra babalarına daha az yakın hissetmelerini sağladı.

Çocukların ebeveyn ayrılığını takiben duyguları ve davranışları ile mücadele etmesi normaldir. Ancak, çocuğunuzun ruh hali sorunları veya davranış sorunları devam ederse, profesyonel yardım alın .

Çocuğunuzun çocuk doktoru ile konuşarak başlayın . Endişelerinizi tartışın ve çocuğunuzun profesyonel desteğe ihtiyacı olup olmadığını araştırın. Konuşma terapisi veya diğer destekleyici hizmetlere bir tavsiye önerilebilir.