Anne çocuk ilişkisin de gerek anne gerekse bebek birbirilerinin duygularına cevap verebildikleri oranda duygusal iletişimin kalitesi artabilecektir.
Bu durum birincil bakıcının yani annenin bebeğin gereksinimlerini ihtiyaçlarını ne ölçüde karşıladığı ile ilişkilidir.
Ayrıca bebek bakıcıyı çevreyi keşfetmede güvenli bir temel olarak bir liman olarak görürse davranışsal olarak da çevresini daha fazla inceleyecek diğerleriyle oynayacak ve sosyal olacaktır mutlu olacaktır.
Bu tür durumlarda çocuk ve bakıcı arasında güvenli bağlanma oluşur.
Ebeveyninin anne babanın çocuğun ihtiyaçlarını tepkisiz duyarsız olduğu durumlarda ise çocuk üzüntülü, depresif durum yaşıysak güvensiz bir bağlanma oluşacaktır ve kendini değersiz bir birey olarak görecek ebeveyninin sevgisiz uzak reddedici olarak algılayacak ve bu yönde temsiller geliştirecektir.
